Strona startowa

Rafał Olbiński, właśc. Józef Rafał Olbiński, poprz. Józef Rafał Feliks Chałupka (ur. 21 lutego 1943 w Kielcach) – polski malarz, grafik i twórca plakatów oraz jeden z przedstawicieli polskiej szkoły plakatu.

Syn Józefa i Janiny Chałupków, urodził się jako najstarszy z siedmiorga rodzeństwa. Jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Po szkole średniej podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które ukończył pw 1969.

Po studiach zajął się grafiką, współpracując z czasopismem „Jazz Forum”, w którym pełnił funkcję redaktora graficznego. W 1981 wyjechał do Paryża, skąd rok później wyemigrował do Nowego Jorku. Powrót do kraju uniemożliwiło mu wprowadzenie przez władze komunistyczne w Polsce stanu wojennego. W 1985 podjął pracę jako wykładowca w nowojorskiej School of Visual Arts.

Jego prace są eksponowane w licznych galeriach i muzeach (Biblioteka Kongresu, muzeum sztuki nowoczesnej w Toyamie, Carnegie Foundation w Nowym Jorku i Muzeum Plakatu w Wilanowie), a także gromadzone przez prywatnych kolekcjonerów na całym świecie. Rafał Olbiński podjął współpracę z takimi pismami jak „The New York Times”, „Newsweek”, „Bloomberg Businessweek” czy „Der Spiegel”. W Polsce zajmował się m.in. projektowaniem okładek płyt, np. Krzysztofa Klenczona Powiedz stary gdzieś ty był (Pronit SX 1614) i Breakoutu Żagiel Ziemi (Pronit SX 1821). Od 1997 do 2003 regularnie tworzył okładki polskiego miesięcznika psychologicznego „Charaktery” i był współtwórcą wizerunku graficznego pisma.

Jego twórczość jest szeroko nagradzana na wielu konkursach międzynarodowych. W 1995 otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie „New York City Capital of the World” – na plakat promujący Nowy Jork jako stolicę świata. W 1994 został laureatem tzw. Międzynarodowego Oskara za najbardziej niezapomniany plakat na świecie w konkursie „Prix Savignac” w Paryżu, a w 1976 pierwszej nagrody w konkursie Instytutu Praw Człowieka w Strasburgu. Do połowy lat 90. zgromadził około 100 nagród.

/zdj. kadr z fimu/

Warszawski Klub Przyjaciół Ziemi Kieleckiej (WKPZK) zrzesza członków wywodzących się z terenu starej Ziemi Kieleckiej, położonej w widłach rzeki Wisły i Pilicy. Został utworzony w 1987 r. przez osoby, które związały swój los ze Stolicą, lecz emocjonalnie są nadal członkami społeczności lokalnej w miejscu swojego urodzenia. Klub jest pełnoprawnym stowarzyszeniem zarejestrowanym w Krajowym Rejestrze Sądowym. Klub w swoich założeniach jest apolityczny i skupia ludzi bez względu na ich poglądy, przekonania, chcących promować regiony starej Kielecczyzny w środowisku warszawskim.

W swojej działalności Klub stara się wykorzystać najciekawsze inicjatywy swoich członków, umożliwiając im realizację różnorodnych zadań społecznych. Poprzez działalność w naszym stowarzyszeniu staramy się też integrować ludzi wywodzących się z Ziemi Kieleckiej, którzy być może nie mieliby możliwości spotkać się w innych okolicznościach.

Członkowie Warszawskiego Klubu Przyjaciół Ziemi Kieleckiej tworzą w Warszawie „Małą Kielecką Ojczyznę”, licząca ponad 300 osób.

A motto klubu to: „NIE MA OJCZYZNY BEZ KIELECCZYZNY”