Strona startowa

Leszek Marciniec to w  jednej osobie: badacz historii, regionalista, pedagog, harcerz, pisarz i dziennikarz. Wielki Kronikarz Buska. Zmarł 17 kwietnia 2010r. w wieku 70 lat.

 Zobacz relację video:

 
www.telewizjabusko.pl

„Wszystko, co nasze Polsce oddamy…” – te słowa Hymnu Związku Harcerstwa Polskiego zamieścił na okładce opracowania „Z dziejów Harcerstwa na Ziemi Buskiej” jego autor, a nasz przyjaciel, hm. Leszek Marciniec, którego dziś z żalem i bólem żegnamy.

I zgodnie z tym właśnie przesłaniem zawartym w słowach Hymnu ZHP Druh Leszek żył i pracował. Żegnając Cię dziś Druhu Leszku, mówimy głośno wszem i wobec, że dałeś swym życiem znakomity przykład, jak wygląda prawdziwy Harcerz. Oddałeś Polsce i swej małej ojczyźnie – Ziemi Buskiej, swą długoletnią ofiarną pracą i działalnością wszystko, co miałeś najlepszego: swój talent pedagogiczny, swoje siły i umiejętności organizatorskie, swą wiedzę historyczną o ZHP i o Ziemi Buskiej.

Druh Leszek swą bogatą Harcerską Służbę rozpoczął, jako drużynowy drużyny harcerskiej przy Liceum Pedagogicznym w Busku – Zdroju (1956-60). Przez kolejne 2 lata prowadził drużynę harcerską w Owczarach (1961-62). Będąc w stopniu podharcmistrza Druh Leszek, który w latach 1966-70 był komendantem Szczepu Drużyn „Nieprzetartego Szlaku” w Sanatorium Rehabilitacyjnym dla Dzieci „Górka” w Busku – Zdroju, z dniem 1 stycznia 1970 r. objął funkcję Komendanta Hufca ZHP w Busku – Zdroju. I tu w dwójnasób ujawniły się Jego szczególne harcerskie i pedagogiczne talenty.

Dzięki charakterystycznemu dla Niego wielkiemu zaangażowaniu i oddaniu sprawom Harcerstwa Buski Hufiec pod Jego kierownictwem z powodzeniem i sukcesami realizował liczne harcerskie przedsięwzięcia programowe. Pod kierunkiem Druha Leszka i licznego grona zacnych instruktorów, pedagogów i przyjaciół Harcerstwa, których potrafił skupić wokół siebie i pozyskać dla harcerskich idei, buscy harcerze wyróżniali się w wielu harcerskich działaniach. Należały do nich alerty ZHP, manewry techniczno – obronne, przeglądy artystyczny, rajdy, biwaki, uroczystości patriotyczne, obozowe i nie obozowe akcje letnie.

Wielkim wyzwaniem i zadaniem dla buskich harcerzy i instruktorów, a przede wszystkim dla Komendanta Leszka Marcińca stała się budowa Domu Harcerza. Druh Leszek był pomysłodawcą, inspiratorem i dobrym duchem tej budowy. Uważał, że własna siedziba i stała baza zapewni buskiemu Hufcowi odpowiednie warunki do prowadzenia harcerskiej pracy. I nie mylił się. Był to naprawdę wspaniały pomysł, za który wiele pokoleń harcerzy jest Ci dzisiaj wdzięcznych Druhu Leszku! Okres projektowania i budowy Domu Harcerza w Busku – Zdroju przypadł na lata 1971 – 73. Było to zadanie, któremu Komendant Leszek Marciniec poświęcił się całkowicie. Stworzył Społeczny Komitet Budowy Domu Harcerza. Znalazł i zainspirował do pracy przy tym dziele dh. mgr inż. arch. Józef Przyborowskiego i zespół inżynierów. Druh Leszek czynił wielkie wysiłki i starania, by zdobyć niezbędne i niemałe fundusze. Były to pieniądze zebrane od instytucji i władz różnych szczebli oraz wypracowane przez drużyny harcerskie i zuchowe z terenu Hufca Busko – Zdrój. Do pracy na placu budowy swym osobistym przykładem Druh Leszek zachęcał liczne grupy harcerzy, a nawet zuchów, z całego powiatu. Wykonywały one prace niefachowe oraz pomagały rzemieślnikom przy wykonywaniu prac fachowych. Wartość pracy harcerzy przy budowie Domu Harcerza oceniono na ponad pół miliona złotych, co stanowiło około 50 % wartości budynku. W tym wspaniałym dziele Komendanta Leszka Marcińca wspierali szczególnie: phm. Antoni Lechowski – Jego zastępca i phm. Elżbieta Resil (Kułagowska) – kwatermistrz Hufca.

Zwieńczeniem ich działań było przeniesienie 23 lutego 1973 r. siedziby Komendy Hufca do nowego Domu Harcerza, który wśród mieszkańców Buska – Zdroju zyskał sympatyczne określenie „Harcówka”.

Dzięki aktywności władz Hufca kierowanych przez hm. Leszka Marcińca, setki zuchów i harcerzy wzięły udział w koloniach zuchowych, obozach harcerskich i zimowiskach. Większością z tych form wypoczynku kierował osobiście Komendant Marciniec. Dzięki Niemu dzieci z terenu Buska – Zdroju oraz Powiatu Buskiego mogły spędzać wolny czas i odpoczywać w: Brogowicy k. Małogoszczy, w Brzostkowie, w Rabce – Zdroju (1970), w Rudzie Malenieckiej (1971-72, 1978), w Ostrowcu Świętokrzyskim (1971, 1979), w Oksie (1973), w Maleszowej (1974-77), w Słaboszowie k. Miechowa, w Życinach, w Jantarze nad morzem (1976), w Żabieńcu, w Warszawie (1977), w Gdańsku – Oliwie (1979).

Do dziś, dorośli już dzisiaj harcerze, wspominają wyjazdy zagraniczne organizowane dzięki staraniom i zabiegom hm. Leszka Marcińca. Były to wycieczki i obozy w Winnicy (1977), Budapeszcie (1979), w Warnie i Galacie w Bułgarii (1980), w NRD (1980-81). Druh Leszek inicjował i organizował wiele kursów instruktorskich dla nauczycieli (w tym na bazie buskiego Domu Harcerza).

To Jemu liczne rzesze nauczycieli zawdzięczają poznanie metodyki pracy zuchowej czy harcerskiej i istotne wzbogacenie warsztatu pedagogicznego. Wychował wielu dobrych instruktorów Związku. Innymi niemałymi wyzwaniami „inwestycyjnymi” dla Druha Leszka były: kierowanie pracami przy budowie drogi od Al. Mickiewicza do Domu Harcerza (1973–1974) oraz remont i adaptacja przejętego przez buski Hufiec ZHP budynku – pałacyku z przeznaczeniem na Ośrodek Wypoczynkowo – Szkoleniowy w Maleszowej, który to obiekt był wykorzystywany w latach 1974 – 1977.

Z dniem 16 września 1981 r. hm. PL Leszek Marciniec przeszedł do pracy w szkolnictwie, pełniąc jednocześnie (społecznie) funkcję Komendanta Hufca ZHP w Busku – Zdroju do 1 maja 1982 r. Nie zaprzestał jednak, na szczęście, swej harcerskiej działalności. Nadal niezwykle aktywny prowadził drużyny „Nieprzetartego Szlaku” w Specjalnym Ośrodku Szkolno wychowawczym w Broninie (1983-1990).

Jego ostatnią już – niestety – funkcją było przewodniczenie Komisji Historycznej Hufca ZHP Busko – Zdrój, co czynił z pasją historyka z wykształcenia i zamiłowania. Jemu to właśnie buski Hufiec zawdzięcza bezcenne dziś opracowania dotyczące historii Harcerstwa na Ziemi Buskiej, czy opracowania biograficzne o wielu zacnych instruktorach buskiego Harcerstwa
.

• Medalem Komisji Edukacji Narodowej,
• Złotym Krzyżem Zasługi dla ZHP,
• Odznaką „Za zasługi dla Kielecczyzny”,
• Odznaką 90-lecia Harcerstwa na Kielecczyźnie,
• Odznaką 90-lecia Harcerstwa na Ziemi Buskiej.
  

Druhu Leszku!
Dziś, kiedy nas opuszczasz, odchodząc na wieczną wartę harcerską w Domu Pana Naszego, chcemy Ci powiedzieć, że w dowód wielkiej wdzięczności za Twą Harcerską Służbę i za to, że dzięki Tobie mamy dziś – jak harcerze tylko w trzech miastach województwa świętokrzyskiego – swój Dom Harcerza, władze buskiego Hufca ZHP nadadzą Twojemu dziełu – Domowi Harcerza w Busku – Zdroju Twoje imię. Chcemy, bowiem, by w świadomość i we wdzięczną pamięć następnych pokoleń zuchów, harcerzy i instruktorów, zapadło Twoje imię, imię Wspaniałego Harcerza, który oddał Harcerstwu wszystko, co miał najlepszego i tak wiele dla niego zrobił.Chcemy też zapewnić czcigodną Rodzinę Druha Leszka, że gdy tylko będzie taka potrzeba buscy harcerze zawsze będą służyć Państwu wszelką możliwą pomocą. Łączymy się dziś z Państwem w bólu i żalu po odejściu Leszka - naszego Wielkiego Przyjaciela.

Czuwaj Druhu Leszku!
Czuwaj, tam z góry, nad nami!
A my odpłacimy Ci modlitwą i pamięcią.
Żegnaj… Leszku


Przemówienie wypowiadane przez Kol. Adama Gadawskiego w czasie pogrzebu.

fotoreportaż

Foto: Tadeusz Ura
Źródło: www.tmb.busko.net.pl