Strona startowa

Mała łódka, a w niej czwórka zapaleńców. Po raz drugi chcą przepłynąć Wisłę od początku, aż do samego morza. Póki co zapału nie brakuje, a pogoda sprzyja.

 Czteroosobowa załoga Królewskiego Flisu na Wiśle odpływa z Połańca. Przed nimi jeszcze dwa tygodnie żeglugi. (M. Jarosz)

To druga edycja flisu po Wiśle, która nazywana jest rzeką wszystkich ziem polskich. Choć uczestników jest mniej niż w ubiegłym roku to jednak zapał ten sam. - Wystartowaliśmy od ujścia rzeki Przemszy, czyli w momencie początku Wisły. Koniec naszej żeglugi będzie w Gdańsku - mówi Józef Ratajczak, komandor rejsu. Trasa flisu liczy 941 kilometrów.

MAŁA PRZESZKODA W POŁAŃCU

Uczestnicy wyruszyli w podróż 17 maja z małopolskich Spytkowic. Do Gdańska chcą dotrzeć na 7 czerwca. Flisacy zatrzymali się w Połańcu, ponieważ musieli ominąć spiętrzenie wody przy elektrowni. Dlatego przy pomocy strażaków przetransportowano łódź poza przeszkodę. Jak mówią, była to na tej trasie ostatnie przeszkoda techniczna, która mogłaby uniemożliwić dalszy rejs.

* Galar i flis
Galar - to odmiana bezżaglowego flisackiego statku rzecznego bez masztu, poruszanego jedynie za pomocą wioseł. Ponieważ charakteryzował się niewielkim zanurzeniem można było go wykorzystywać do żeglugi po płytszych rzekach. Używany był od XVI do XIX wieku. Galar przypomina duży prostokąt z nisko wzniesionym ku górze dziobem. Galary ze względu na konstrukcję nie nadawały się do żeglugi pod prąd, dlatego też po osiągnięciu portu morskiego były często sprzedawane na opał.

Flis (flisactwo, orylka) - znaczy "rzeczny spław towarów”. W dawnej Polsce była to jedna z najważniejszych form transportu, a jednocześnie ważny element ówczesnej gospodarki. Zajmowali się nią flisacy. Do najczęściej spławianych towarów w Rzeczpospolitej należało zboże, które transportowane było między innymi na specjalnie przystosowanych jednostkach zwanych komięgami, galarami. Drewno zaś spławiane na tratwach albo poprawniej - w postaci tratew.

SIEDMIOLETNIA FLISACZKA

Galar powstał w Ulanowie, dlatego nazywa się Ulanowskim. - Ta łódź jest miniaturką oryginału. Jej wymiary to 7 metrów długości i 2 szerokości, wszystko po to, żeby można ją było przewieźć samochodem - mówi Józef Ratajczak.

Załogę stanowi trzech dorosłych mężczyzn i… 7-letnia dziewczynka, córka jednego z uczestników. W podróż nie zabrała zabawek, tylko mnóstwo cukierków, którymi częstuje wszystkie napotkane osoby. Płynie dlatego, że pozazdrościła starszemu bratu tego samego wyczynu w poprzedniej edycji.

CEL GDAŃSK

Podstawowym celem jest dopłynięcie do Gdańska. - Po za tym odtwarzamy główną arterię transportową Wielkiej Rzeczpospolitej. Chcemy w przyszłości zrobić z tego tradycję - mówi Janusz Kałużny. Dodaje, że Wisła jest znakomitym terenem turystycznym. - Z racji tego że nie jest w pełni uregulowana nie nadaje się do transportu towarowego, ale namawiamy samorządy do tego, żeby korzystały również z tego typu atrakcji turystycznych - mówi pan Janusz.

WODY POD KILEM

Największym niebezpieczeństwem podczas rejsu są burze i pioruny, które dość często trafiają w lustro wodne. Wtedy może być gorąco, w ubiegłym roku taki właśnie przypadek przytrafił się uczestnikom rejsu.

Czego zatem można życzyć flisakom? Dobrej pogody, bez burz, a przede wszystkim wody pod kilem. - Jesteśmy przygotowani na każdą ewentualność, nawet jak nas deszcz zmoczy to nic się nam nie stanie - mówią zadowoleni. Okazuje się, że najważniejszym sprzętem na galarze nie jest wiosło, tylko siekiera i papiak, czyli krótki dość gruby gwóźdź.

Uczestnicy każdego wieczoru znajdują ładną wysepkę na rzecze i tam nocują, oczywiście przedtem obowiązkowo jedzą gulasz hetmański. - Najlepiej jest tam, gdzie są nietoperze, bo wtedy nie ma komarów - mówi Janusz Sroka. Rankiem przed wyruszeniem trzy razy śpiewają "Kiedy ranne wstają zorze” i dalej przed siebie. Dziś flisacy zamierzają dotrzeć do Sandomierza.

Marcin Jarosz
źródło: